Op pagina 46 onderaan ‘Mensenrechten’ toevoegen:
…
Vooral klimaatjournalisten zoeken (op gezamenlijke bijeenkomsten) naar krachtige alternatieven. Als het dodelijk verhitten van de planeet strikt genomen niet ‘crimineel’ is, hoe kunnen we onze lezers dán overtuigen van de ernst van dit handelen? Hier is een voorlopig antwoord, geformuleerd op de Global Investigative Journalism Conference in Gothenburg in 2023: benadruk ándere aspecten die mensen belangrijk vinden. Wijs op de onrechtvaardigheid, op mazen in de wet, op de gezondheidseffecten, op de leugens die worden verteld en op het gebrek aan transparantie. Verleg de aandacht van het juridische (strafbaarheid) naar het menselijke (eerlijkheid).
De invloedrijke Amerikaanse klimaatwetenschapster Naomi Oreskes zei in 2024 in een interview met Follow the Money: “Wat ik hartverwarmend vind, is dat mensen boos worden zodra ze beginnen te beseffen wat er werkelijk aan de hand is en dat er in feite sprake is van bedriegerij, van een grote con game. Niemand wil bedrogen worden. We willen de waarheid weten. We willen intelligente beslissingen kunnen nemen voor onszelf, onze families en onze gemeenschappen. Dus als je wijst op het feit dat we worden misleid, geeft dat mensen de boosheid en de motivatie om in actie te komen.”
Op pagina 48 onderaan ‘Witte raven’ toevoegen:
…
Laat je niet van de wijs brengen door mensen die sceptisch doen over oplossingen. Zij hebben waarschijnlijk teveel veranderingen meegemaakt die nadelig voor hen uitpakten en geloven niet meer dat échte verbeteringen kans van slagen hebben.
Wetenschappers en journalisten die in de beginjaren aandacht vroegen voor klimaatverandering, leerden gaandeweg hoe ze deze “status quo bias” (want zo wordt scepsis over verandering genoemd) onschadelijk konden maken: door aandacht te geven aan het alternatief. Wat gebeurt er als we niks doen?
Tegenstanders van verandering doen graag alsof de keuze is tussen rust (de bestaande situatie) en onrust (verandering). Het is de taak van journalisten om de keuze eerlijker voor te stellen door erop te wijzen dat de rust van nu (helaas) niet lang kan voortduren.
Natuurlijk, ingrijpen heeft consequenties, maar dat geldt óók voor niks doen. Wat zijn de gevolgen als we onze schouders ophalen? Hoe ziet ons leven er dan waarschijnlijk op korte en op lange termijn uit? Wat dacht je van de volgende invalshoeken voor onderzoeksverhalen: